En Blasfemias de silencio, Alfonso Pexegueiro recupera unha parte importante dos seus poemarios publicados entre Seraogna e Hipatia (colección Ablativo Absoluto, Xerais 1998): Mar e naufraxio (1978), Círculos de auga (1979) e O pavillón das hortensias azuis (1983). Tamén se inclúen os poemarios ¿Serán os cisnes que volven? (Xerais, 1995) e O Reiseñor dos Balcáns (1994). A poesía de Alfonso Pexegueiro é valorada de forma entusiasta por importantes personalidades do ámbito das letras e da sociedade:"Alfonso Pexegueiro é autor dalgúns dos poemas máis intensos deste século" X.L. Mendez Ferrín."Aunando a procura estética ó compromiso ético os veros de Pexegueiro sacuden a conciencia de moita xente de boa vontade" Federico Mayor Zaragoza."Paréceme moi interesante a túa poética na que o persoal e o coral se inter-relacionan dentro desa harmonía que só consegue a verdade literaria, cando integra literariamente outras verdades, incluso as éticas ou políticas. Despois do don de lle dar verosimilitude mesmo ás xeografías imaxinarias, proba de lume de Literatura como metáfora máis esixente" M. Vázquez Montalbán.
