«A guerra era contra nós» é unha visión metafórica, poética e mítica da humanidade que se constrúe como un compendio de premonicións, relatos e lendas que explique o porqué, o como, o para que do pasado, presente e futuro da nosa condición humana. Por que a humanidade aínda non vive libre e feliz despois de milenios de historia? Que acontecería se a única linguaxe posible fose a poesía e a única ferramenta válida para narrar a metáfora? Os poemas de Carlos Da Aira falan de nós, da colectividade, da humanidade, convertendo a palabra nunha arma de conciencia, fuxindo do eu, do egocentrismo, e apostando polo amor como forma primeira de loita, rebeldía e violencia.
