O barco, no que Lisa ía regresar ao seu país despois das vacacións, agardaba no porto de Casablanca cheo de luces, de bandeiras de cores, de música... No fondo sentía moito deixar alí á súa amiga, que coñecera soamente unhas semanas atrás... no entanto unha parte da súa alma ficaba mesturada coas areas do incrible deserto. Nadia tamén viaxaría moi pronto cara ao norte onde seguro que algún día se atoparían, mais o seu barco non tería bandeiriñas nin luces de cores nin música... ela terá que deixar ao seu sabio avó Ismael e á súa amiga Soraia, a vida de miseria pero feliz no poboado, e vivir unha dramática viaxe coa súa familia para conseguir un futuro mellor en Europa e reencontrarse coa súa mellor amiga, Lisa.
